Eilàaa… Bongióren! O bonasira s’lè già basôra. Pomeriggio per gli uomini “in lingua”

Du quê sucès realmèint:

            Àl prém: chè da nuèter: I putèin, i ragazô, is màten in bàca incòsa. Prèma, la tatta ed la mama e po’ tót àl rest.  Almeno per un anno o due..  L’è stê achsè (è stato così) che un di ‘sti ragazô, àl s’è insfilzê (si è infilato) in bàca una pélla ed quìli rutundèini, brisa tant longhi, e àl l’à quesi mandèda zò (l’à quasi ingoiata). Quesi (quasi), perché is n’èin acòrt e i l’àn purtê al’Ospedèl ind-ighl’àn cavèda d’in góla. Meno male: l’è andèda bèin!

            Questo fatto, mi ha ricondotto al tavolo di lavoro (sartoria) di mia zia Emilia e della Piera. Gli stessi tavoli poi che, una volta apparecchiati, servivano per il mangiare e anche “per fare i compiti”. Agh’era sèimper sóvra ‘na mócia de btòun (bottoni), avtomàtich (bottoncini metallici maschio-femmina), spéll, spilèin e tót i arnés ed la sartoria. Tòlt via spilèin, gacci e guciòun normalmèint piantê, cùn inzéma àl didèl, in dàl rucàtt dàl fil da imbastîr (all’infuori di spilli e aghi con sopra il ditale, piantati nel grosso rocchetto del filo per l’imbastitura), tót àl rest l’era lè…pròun per éser méss in bàca… mo gnint ed pericolós… tàl “pasèv” (lo inghiottivi) cùn soquànt sculazòun.

            Cùn èl péll, nò! Et vê a l’ usdèl sèinza sculazòun…(ospedale senza sculaccioni…)

Àl secànd: Certo WW, americàn, mercurdè pasê, i l’àn catê mort. Iàn ciamê àl Dutór (Medico Legale) cl’à dét: sé, chelò l’è mort. E-alóra i l’àn purtê  àl zimitériper fer’l-imbalsamér: lò àl vliva achsè (certo WW, mercoledì scorso , l’hanno trovato cadavere così come ha dichiarato il medico legale e portato al cimitero per l’imbalsamatura  secondo sua volontà). Àl venerdè, i becamòrt (becchini) videro che all’interno del sacco nero qualcosa si muoveva). I-l’àn avért subét e WW àl gà come dmandê: beh?… in d’a sùnia?! L’era arvivî!!  (era rivissuto!)  E, secànd mè, a psiva sbalèr dabòun i becamòrt!  (E, secondo me, potevano restar secchi i beccamorti!). Forse, hanno detto, è stata colpa  del pacemaker temporaneamente guasto…

E Piròun l’à tachê a rédder come un mat insangiutî  àl lìmit  ed ‘na paralisi …

            Eh sé, caro Momo. Àl dè d’incô a và tót cùn el baterî e s’àn fóss che i ragàz modéren i-in sàn piò che nuèter, àm gnarév da pensèr che càl ragazól dàl prém chès àl s’l’éra méssa in bàca pinsànd ed    fer funzionèr quèl dèint’r-èd-lò…come po’ i-àn pensê ànch qui dàl secànd chès…                      E po’… ecco… Armandèin àl m’à dét che iàn piantê in dla léngua un… pérsegh(piercing)… una burcàtta (borchia)  che cùn di cmànd telefònich i fàn in manéra che un, sèinza i bràz, àl fàga móver la caruzèina o di èter quê… E quàst l’è un bèl lavór…Però… sèimper còl péll… 

            Però, ecco… secànd mè, i esàgeren. Tót chi telecomànd c’a g’avàm per cà… Àn se’gh capés piò un’ostia!! A ghe n’è di méz cavàgn (cesti).

            A sò ed gèint che invece dàl televisór iàn impiê (acceso) àl fóren… Di èter che invece ‘d srèr àl rastèl iàn avért la màchina…(invece di chiudere il cancello hanno aperto la macchina)…Iàn inventê perfìn àl spazulèin da dèint eletrìch o a pélla… E quàst, s’a pèins anch a càl pérsegh c’a giva préma, àl prév éser un bòun inézi per inventèr ànch una ganàsa (mandibola ) elètrica in mod d’àn fer gnànch piò fadìga a biasèr… Insàma… una spéce ed dintéra elètrica!

             S’in dit, Momo?

            Simultaneamente abbiamo optato entrambi per un … riso amaro.