Eilàaa… Bongióren! O bonasìra, sl’è già basôra. Pomeriggio, per gli uomini “in lingua”.

Dòunca: àl tìtol dàl lébber àl dis, sèinza tanti ciàcher, c’a descuràmm ed magnèr e quindi

“dólz” a significa un quèl c’àl’s-màgna e-a-ghè dèinter, normalmèint, dàl zóccher e-àn s’prévv

brisa, per esèimpi, intàndress l’aqua dólza d’ùn fiómm o d’un lêgh… opùre ‘na parulèina dólza

d’amór… opure tótt quàll c’a vlî, bàsta c’àn sia da magnèr perché in dialàtt, tant per ferla curta, às

prévv dir “bunbòun” e-àn ghe srévv gnanch ‘na ciàcra (… s’t-fê amód.. s’t-ê brèvv… àt regàl ùn

bumbòun! …). Ah, quànd às dis àl dialàtt!

Per dir ed la rémma che chè a ve scrévv, àn ghè nisùn dóbbi per via ed la funziòun dàl dólz

fat in famìa perchè sustanzialmèint l’è sèimper steda quàlla ed fer festa magnànd!

E-alóra… avanti cùn àl…

DÓLZ

‘Na quèch dànna’d-cà, la ghè

ch’la fà-i-dólz anch de ‘sti dè;

mo… l’è roba elaborèda,

trop-esotica…importèda.

Forse, ancàra-‘l-pan ‘d Nadêl,

e magari-un-quèch turtêl;

tótt-àl rest, àl vin cumprê

quànd-et-vô: a-al supermerchê.

Àn ghè piò sodisfaziòun

fer in cà un quèch bensòun;

o del frâp a carnevêl;

per la crésma, èl brazadêl.

Sól àl dólz, giva perché

l’éra festa càl dè lè;

sóp’inglésa-‘l-giór’n ed nôz,

giuvidè gràs: i fritlôz,

e la tórta-‘d compleân,

mascarpòun per San-Zemiàn,

i strapàtt ‘d-la-comeniòun,

o-àl budèin per la Funziòun.

L’éra festa! E achsè, magari,

et psìv fer sèinza lunari;

cl’éra-po’ càl Barnardòun

inciuldê in dàl purtòun.

Gióren sèimpliz, genuîn,

in-ùn-mànd “tolt cùm’àl-vin”.

Mo la gèint, s’l’ér-ànch puvràtta,

la s’ciflèva, in biciclàtta.

Caro Momo, a dis Piròun. Mè a sun sèimper chè a dir che tgnìr sò èl robi ‘d-na volta l’è

important per tant mutìv ma piò che èter, come in càl chès chè, a và a finìr che a perdàm sia àl mod

ed sèinter zért góst, sia i noster ricòrd. Mê anvód Mirko, per esèimpi, àl và cùn di sô cumpàgn de

scóla in un post a magnèr di strasburghèr ( mè a cràdd…) e achsè in tgnusràn mai piò cla

maravèia ed torta ed marèin c’a sèimper fat so nona. E nuèter àn tgnussràmm mai i so amigh e

gnànch i so genitór… Va beh… àn srà brisa achsè importànt … mo se àn-gh-fóssen brisa nuèter…

in ghe srénn gnanca-ló, no?

Oddio! Da quàll c’am sàmbra d’aver capî in ‘sti ultem tèimp, cùn tótti ‘ste

inter…ester…filiaziòun… anch fra du àmm opusìa fra dô dànn… àl problèma, almeno c’àl

problema chè, àn ghe srà brisa…( Oooh, Francesco, am’archmànd: menga esagerèr! … ).

Caro Momo… per intànt, però, àt vói dir che chi bê bensòun, fat a “esse”, ed grana sòda

tant da tgnìr bòta quànd ti tirév fóra dàl biciér dàl vèin, mè-àn-ni tróv piò e… gnànch piò a-i-ò

magnê fóra d’in-cà …Pazinzia…