Eilàaa… Bongioren! O bonasìra s’lè già basôra. Pomeriggio, per gli uomini “in lingua”

In Francia, i Ghèi, i pólen spusères uficialmèint mèinter, fin a-adès, i l’àn fat de scós. Come in

Italia! Mo, a nuèter, a s’è sèimper piesû fer finta ed gnint… come quànd agh’era i ambrós ch’i se

vdìven sól ed sìra e “i só quê” i-i fèven quànd la vècia l’era andèda a let o lór i-andeven dèint’r aun quèch purtòun, sàt a-i pòrdegh. Di Ghèi, però, a sembreva c’a ghin fós meno; almeno immèz aal popolìno perché in di sgnór o in dàl mèzi patài… àl problema àl psiva restèr in di palàz…

Un tempo, poi, era un argomento tabù, come “i brót mel” e ancora oggi lo è, forse, nei

piccoli centri. Per non parlare della Chiesa: mai guai! Un sègn ed crós… e via.

Oggi il Cardinàl Bagnasco, presidente della Cei, scrive ufficialmente “No al riconoscimento

dei matrimoni omosessuali” C’a vól po’ dir Gay e, ancàra méi, matrimoni fra àm e dàn ed la stàsa

fata. E àl dis anch che “ è un vulnus grave alla famiglia”. E secànd mè una frès achsè Papa

Francesco àn la dirà mai.

Comunque Piròun l’è bèle gnû a rògit (si è già presentato) e àl m’à dmandê cus-a vól dir.

Capirete… l’è ‘na paròla!… Vulnus, (ferita sanguinante) tanto per cominciare. Ma ciò che

mi sta a cuore è ascoltare Piròun e possibilmente aiutarlo a capire il problema. Speràm e… che Dio

àl s’là manda bòuna.

Caro Piròun et srê d’acòrd anca tè che du àm o dô dàn chi’sl’intànden fra ‘d lór lè un

problema véc come àl cóch ànch se brisa tànt in vóga a-i tó tèimp… P. Sé l’è véra, mo i éren fat chi

riguardèven sól lór du e un quèch eter braghér o depravê (scùsem la parola…) mo cusa gh’eintra

la famìa? M. La ghèintra perché, in Francia, du àm ièin dvintê marî e muiéra. P. e…chi éla la

muiéra? M. la srèv o l’un o l’eter, opure tót e du…P. e i fiô, chi-i farév? M. nisùn… i préven

adotèri… P. Opure cumprèri… a-al supermerchê… Mo dài, Momo, t’àn srê ménga dvintê mat!!!

E po’, a vói dir, anch nuèter a sàm dèl besti e mè àn n’ò mai vést du tòr o do vàch mattres insàm. E

Dio l’à fat Adamo e po’, cùn ‘na scàdsa, Eva: cl’era un quèl bèin divérs…Mo dài!… mo dài…

E poiché Piròun, incredulo, infastidito più che impaurito o disgustato se n’è andato

cavalcando la sua spicciola senza, io credo, molti pensieri, voglio brevemente interpretarlo,

imitarlo. Gnanch Armandèin àl capirév cus a vól dir che “non c’è bisogno di un istituto giuridico

perché l’assicurazione circa i desiderata… ecc.” e poi di “questa cultura che alimenta le

emozioni…” Piròun, in dialàt, àl dirév del parulàzi mo i-al capiréven tót. E tót i capireven cus-avól dir famìa o un’amicézia, o un amór, o un’uniòun basta’ch’sia.

In vlìv una próva? A ghè stê un cl’à insgnê a dir, in piàza, a ot miliòun d’italiàn, “vàf-fa-nculo” e l’è dvintê àl prém partî italiàn.

Scusèm tant. L’è, quasta, una bruntlèda fata a-la basôra. Una via ed mèz… al’italiana.
Un tempo, poi, era un argomento tabù, come “i brót mel” e ancora oggi lo è, forse, nei

piccoli centri. Per non parlare della Chiesa: mai guai! Un sègn ed crós… e via.

Oggi il Cardinàl Bagnasco, presidente della Cei, scrive ufficialmente “No al riconoscimento

dei matrimoni omosessuali” C’a vól po’ dir Gay e, ancàra méi, matrimoni fra àm e dàn ed la stàsa

fata. E àl dis anch che “ è un vulnus grave alla famiglia”. E secànd mè una frès achsè Papa

Francesco àn la dirà mai.

Comunque Piròun l’è bèle gnû a rògit (si è già presentato) e àl m’à dmandê cus-a vól dir.

Capirete… l’è ‘na paròla!… Vulnus, (ferita sanguinante) tanto per cominciare. Ma ciò che

mi sta a cuore è ascoltare Piròun e possibilmente aiutarlo a capire il problema. Speràm e… che Dio

àl s’là manda bòuna.

Caro Piròun et srê d’acòrd anca tè che du àm o dô dàn chi’sl’intànden fra ‘d lór lè un

problema véc come àl cóch ànch se brisa tànt in vóga a-i tó tèimp… P. Sé l’è véra, mo i éren fat chi

riguardèven sól lór du e un quèch eter braghér o depravê (scùsem la parola…) mo cusa gh’eintra

la famìa? M. La ghèintra perché, in Francia, du àm ièin dvintê marî e muiéra. P. e…chi éla la

muiéra? M. la srèv o l’un o l’eter, opure tót e du…P. e i fiô, chi-i farév? M. nisùn… i préven

adotèri… P. Opure cumprèri… a-al supermerchê… Mo dài, Momo, t’àn srê ménga dvintê mat!!!

E po’, a vói dir, anch nuèter a sàm dèl besti e mè àn n’ò mai vést du tòr o do vàch mattres insàm. E

Dio l’à fat Adamo e po’, cùn ‘na scàdsa, Eva: cl’era un quèl bèin divérs…Mo dài!… mo dài…

E poiché Piròun, incredulo, infastidito più che impaurito o disgustato se n’è andato

cavalcando la sua spicciola senza, io credo, molti pensieri, voglio brevemente interpretarlo,

imitarlo. Gnanch Armandèin àl capirév cus a vól dir che “non c’è bisogno di un istituto giuridico

perché l’assicurazione circa i desiderata… ecc.” e poi di “questa cultura che alimenta le

emozioni…” Piròun, in dialàt, àl dirév del parulàzi mo i-al capiréven tót. E tót i capireven cus-avól dir famìa o un’amicézia, o un amór, o un’uniòun basta’ch’sia.

In vlìv una próva? A ghè stê un cl’à insgnê a dir, in piàza, a ot miliòun d’italiàn, “vàf-fa-nculo” e l’è dvintê àl prém partî italiàn.

Scusèm tant. L’è, quasta, una bruntlèda fata a-la basôra. Una via ed mèz… al’italiana.