Eilàaa… Bongioren! O bonasira s’lè già basôra. Pomeriggio, per gli uomini “in lingua”

Pubblicato su http://levoni-modena.blogautore.repubblica.it

Àl vintquater e àl vintzìnch ed Fevrèr a sàm andê a vutèr.

Piròun àl vliva stèr a cà mo a forza ed dài e dài alò cunvint e àl ghè andê anca lò.

L’èter dè a lò vést e àl m’à dmandê: alóra… chi ha vint? Beh… dico: Bersani l’è arivê

prém. Alóra là vint! Et ghiv ragioun a dir c’a duviva andèr a vutèr…Beh… sì… però… a la

Cambra mo… a-al Senato cl’avréb vint anch lè… l’è una magioranza relativa… e po’ Grillo col

Cinque Stelle, da per lò, l’è stê àl prém partî…e po’ a ghè Berluscòun c’àl vrév éser pèra perché

l’à recuperê ‘na mócia ‘d vót rispèt a-al previsiòun…. E qui, visto il viso di Piròun tipo “trota

all’amo” non potevo andare oltre. E nemmeno potevo far cenno àl “porcellum” perché lò, ed pòrch,

Eilàaa…: bongioren! O bonasìra sl’é già basôra. Pomeriggio, per gli uomini “in lingua”.

Pubblicato su http://levoni-modena.blogautore.repubblica.it/2013/03/13/al-pepa-de-scorta/

Anch se un àn coumpra brisa la Gazàta e àn guerda gnanch la televisiòun, àl se srà adê (si

sarà accorto) o l’avrà savû c’agavàm un Pepa nóv. Anzi: ne abbiamo due! Crèpa l’avarézia! E às

prév dir ànch un e mèz dàl mumeint che un, quàl tedàsch, l’è talmèint mingherlèin che quànd àl

gira àn s’vàd gnanch èl so scarpeini ràsi sàt a la zàberia tànt c’àl sàmbra óna ed chél balarèini chi

mèten invéma ai carillon. E poi la sua tanto amata musica classica ne completa il quadro. L’altro,

invece, il massiccio Francesco (che ‘t prév ànch ciamérel Chicòun sèinza c’àl s’arabésa) àl bóta

inzà e in là i so scarpòun cùn di pas lóngh come el so gamb bèin piantedi sàt a ‘na stanèla cla

sdónda e la préla tànt da fer gnir in mèint (per via dàl culór biànch) quàla ed la Marilin sóv’r a la

bòtola.

Eilàaa… Bongioren! O bonasira s’lè già basôra. Pomeriggio, per gli uomini “in lingua”.
Io non ho alcuna difficoltà ad ammettere la mia ignoranza; un po’ meno la mia stupidità. E con me, ancor più il mio caro amico Piròun il quale mi fa:
Scolta, Momo, em pót spieghèr perché i gl’àn tant cùn la chèrna ‘d cavàl? Me mèdra l’ha m’à sèimper dèt cl’è bòuna e cla fa bèin. A l’archmandèva ànch àl dutór per i ragazô mingherlèin… A mè l’am piesiva dimondi mo… la custeva trop e po’ l’éra come quànd i mandèven tót i ragazô àl mèr, in colonia, e mè a steva a cà perché, come per la chèrna, han n’aviva brisa bisègn! Aiéra trop sàn! E dmàn, c’àn n’è brisa venerdè, a vagh a cumprèr una bèla bistàca ed cavàl!