Nutézia brótta e piò che despiasùda: “annega nel sottopassaggio allagato”. Siccome mè àn

sun brisa un giornalésta mo un ech léz àl giornèl, àl problema “chi… dove… perché” l’è ‘ na cosa

véra mo che l’àn me riguarda brisa.

Tacàm alóra còl vocabolari c’àl dis: “ a ghè onna bùsa (c’è un errore, un grossolano

equivoco) ma po’, lè, in strèda, la busa la-gh’éra dabòun e… pina d’aqua… e lò, puvràtt, àl ghè

finî dèinter e, purtròp, l’è mort: andghèe. Achsè i-àn détt.

Eglièin freschi come i óv ed la matèina.

La prémma, per rispèt e autoritê, l’è quàlla ed Pepa Franzàsch .

Iér, mercurdè vintnóv d’Avrìl, in-dl’udièinza generèl in Piaza San Péder, l’à dét che l’è ùn

scàndel che èl dànn el vénen paghèdi meno ed chi àmm (è uno scandalo che le donne siano

retribuite meno degli uomini) zuntàndegh (aggiungendovi) che àl cristianésim àn pól menga éser

Sàbet c’a vin l’è àl Vintzìnch d’Avril e l’è stant’an clè finî la guèra. Bèin e anch mel an’è stê

dét quesi tótt. Un ragàz c’àl gh’era l’à scrét quèl anca lò. Da set pagin ecco chè pochi righ:

““Agh’éra però un’etra guèra, una guèra secondaria cl’éra fàta da gèint ech cuntèva meno, come

dànn, vêc e ragazô; ch’i capìven poch ed quàl c’a sucedìva, ch’ig-avìven l’opiniòun ed chi èter e

cioè dàl marî, dàl fiól, dla mèdra. E per chelór… l’era difìcil capìr la ragiòun ed zért cambiamèint

 Pubblicato su: http://levoni-modena.blogautore.repubblica.it/

‘Sta stmàna aiò truvê dô nutézi e mez. Quisti:

            La prémma: titolo del giornale: “La vecchiétta dei randagi.”

Fatto:  ùn zért gióren, i inquilèin ed ‘na zérta palazèina ed Modna, in-n’àn piò vést in gir la Géfra (achsè a la ciàm mè). Preocupê, i-àn telefonê (mè a cràd) in Cumuna… ai Vigil…Fattostà cl’è-arivê i pumpér chi-àn avért la porta e truvê la povra v’ciàtta morta da quàt’r-o-zzìnch dè Morte naturale. La lus, l’aqua, àl gas… tótti egli “utèinzi” egliéren destachèdi perché lê, la nostra v’cina testerda e batagliéra l’era un tip 

Pubblicato su:  http://levoni-modena.blogautore.repubblica.it/

In-d-a-stàgh me, l’è piotòst difìcil (s’àn ti porta un caveriól (capriolo) una lévra (lepre),

una curnàcia (cornacchia)... o un quèch cinghièl (cinghiale), lézer i giornê ed chèrta. E quindi a-m-
cuntèint ed la letrònica, cùm-àl-la ciàma Piròun, o di telegiornê. E achsè a savàm sól quàll ch’is

Là! Agh-l’avàm cavèda. (Ecco! Ce l’abbiamo fatta.) Se Dio vôl ... (e ànch s’àn vôl... cum-a-
giva mê zio Renato beccandosi un “sumaròun” e relativo scappellotto da parte della nonna),

Aiavàmm (abbiamo) finî àl Decalogo.

At dirò, prende a dire Piròun, cl’è stèda una bèla esperièinza... almeno per mè. Perché, cùm-
at’ò sèimper dét, nuèter anzianòt (noi persone anziane), anch per via dàl dialàt o comunque per via