Eilàaa… Bongióren! O bonasìra sl’è già basôra. Pomeriggio, per gli uomini “in lingua”.
A-vàl-dégh subét: quàsta l’è una ciacarèda e brisa ‘na bruntlèda. Sicome a cràd c’àn ghe
srà mai nisun c’àl s’tóga la briga de scréver ànch in diatàt ed chi quê chè perché in-n’èin menga
poch qui ch’i pèinsen che àl dialàt àl vaga bèin sól per cuntèr del barzelàt, an’aprufét dàl spàzi
ch’agò per tratèr un di argomèint piò importànt ed la storia dàl dè d’incô. Àl fagh in dialàt: sèinza
traduziòun. Sól achsè a sun sicùr ed dir la mê… e… Piròun l’è d’acord.
Àn n’éra mai sucès da la nàsita ed Gesò e dificilmèint àl turnarà a capitèr. Quàter Pèpa
insàm in San Péder, a Ràma. Propria àl vintsèt d’Avrìl dàl dóméla-e-quatòrdes Pèpa Giovanni
XXIII e Giovanni Paolo II ièin stê fat Sant e quindi presèint lè, in dla Basilica ed San Péder mèinter
fóra, in dla Piàza, sàt-a-i-sô gràn ritràt, agh’era Benedetto XVI e Francesco. Bèl cólp, gnìnt da dir:
un Poker ed Pèpa e, secànd mè, cùn tót àl rispèt, Giovanni XXIII l’as ed fiór (per àl prufóm ed la sô
buntê: i putèin… la luna…), Giovanni Paolo II l’as ed pék (per la sô forza e àl sô curàg: i zóven… i
mafiós…), Benedetto XVI l’as ed quèder (per la teologia e la sobrietê: i stódi… la musica…),
Francesco l’as ed denèr (per la gran povertê francescana, la semplicitê… lo IOR…).
Scherza coi fanti e lascia stare i santi a giva àl sagrestàn a Cavaradossi in dla Tosca…
Mo chè, di sant a ghìn srév du… E po’, préma ed la proclamaziòun, a ghéra quàter Pèpa…
E po’: sicòme descarrer ed Sant a ghe vrév ‘na schèla tante elta che nisùn gà, descuràm di
du Pepa chi pésten, come nuèter, la pólvra.
Pepa Ratzinger, otantasèt an, una figura delichèta… quesi trasparèint… tan da pinsèr che
sàt-a-i-pàgn agh sia sól l’anma, sèinza fìsich… Ùn scartuzèin, anzi: ùn pachtèin ed noti musichèl
pugèdi davanti a-un bèl lébber rileghê in curàm e or. E àl lébber, gròs achsè, l’è la Bibia.
Cl’èter, àl s’ciàma Jorge Mario Bergoglio, gesuita, 76 an, nê a Buenos Aires àl 17/12/1936.
Fat Arcivàschev, l’à girê la sô Diocesi in metropolitana e cùn i autobus. L’à sèimper dét che la sô
gèint l’è puvràta e lò l’è un ed lór. E ai so Prêt àl gà predichê: misericórdia, curàg e porti avérti.
Àl 13/03/2013 lo Spirito Santo (e non può essere stato nessun altro) àl l’à fat Pèpa.
Adès, chelò, l’è àl noster “Cap”. Divèrs da qui ch’i gìven (mo chè andàm vers Papa Pacèli)
che àl Pèpa (zuntàndegh: quando parla in matèria di fede) l’è infalìbil ! Nò! Anca lò àl se sbaglia.
E po’ àl dis che tót, mo propria tót: credèint, brisa credèint, d’etri religiòun o credo, ebrei,
musulmàn…a sàm fradê!! E chè, s’a cherdî, agh vól dàl stàmegh!…
E po’ àl n’à dét tanti che prest o terd (e a srà sèimper terd) un quechidùn àl duvrà turnèr a
scréver un bel pô ed lébber.
Mo quàl ech s’interèsa, ì-èin i quê dàl dè d’incô, perché l’è incô che a duvàm viver.
In Màz dàl 2013, du mês dop la proclamaziòun, in dla bruntlèda“Dài!…Francesco” l’amico
Piròun ebbe a dire: “S’lè vera che Gesò Crést l’è stê un rivoluzionari, chelò àl’s g’arvisa!”. E…
cun quàl c’a sucéd adés in tóti èl nòmin e i cambiamèint in dàl guéren ed la Ciésa, a dirév che àl gà
ciapê. Ànch se Armandèin l’avrév psû dir cl’era “un’apotesi facil”.
Comunque sia, l’ormai noster Méster cùn àl silabàri e àl palotoliér in man, èl schèrp da
urtlàn, ‘na zàberia “casual”, i berciól da regalèr ai ragazô, l’àm piò sgnór c’àl zercarà sèimper de
dvintèr àl piò puvràt, l’àm c’al s’arcmanda ed fer cùm-àl-dis mo anch ed fer quàl c’al fa… l’è un
àm grand e un Gran Pèpa. E l’è anch l’esèimpi per tót i trumbòun e catubòun italiàn, d’europa e
dal mànd quànd àl‘gh-manda a dir: fintànt che ognùn àl zercarà ed mucièr per sé stàss, àn ghe srà
mai giustézia.
Dài!… Francesco. Grazie, prego, scusa.