Eilàaa… Bongióren! O bonasìra sl’è già basôra. Pomeriggio, per gli uomini “in lingua”.
Quàla de ‘sta-stmàna la srà una bruntladèina in dal seins c’àn n’ò brisa truvê di quê ch’im
pieséssen per fer ‘na bèla bacaièda (chiacchierata ad alta voce).
EGOISEM. In dàl bèin o in dàl mel a sàm dvintê tótt achsè: egoésta e individualésta. Mo …chi-él
lelò? … Chi’s cràdder d’éser lelò? Siamo io (a gìva Sandròun per fer paura… per spavintèr i
aversàri) Mo… Sandròun l’éra Sandròun e se a nuèter is déssen dàl Sandròun as’ufindrénn E
Piròun, che è quasi sempre al mio fianco, interviene: Quàl c’àl dmanda “chi él lelò? Àgh và
rispòst ch’lè lò,… una mèrda! La facénda, però, la dvèinta piotòst séria se l’egoisem l’è-un-quèl
c’àl-t’và-dèint’r-in-dàl-sànghevv… Perché, per dir dàl sànghévv, l’AVIS ed la Tuscana, l’à détt che
èl dunaziòun ed sanghévv egli-èin calèdi dàl tri e mèz per zèint! E quàst, badê bèin, l’è-un-brótt
quèl…
TREVISO. Tribuna di Treviso Aiéren a cavàl degli eleziòun regionèli e in chi mumèint lè, chisà
perché, tótt quànt i dìsen degli asnèdi (asinate) tànt che i sumèr i ràien (ragliano) da la verghégna.
A ghè stê un Presidèint cl’à détt: “(voi) volete qui i migranti per bastardare la nostra razza”. Nisùn
ha détt gnint… tótt i-àn tasû… mo in tótt àl mand, mè-a-cràd e-a spér, iàn sintî la sgnazèda
d’Hitler e Musolini. (ma in tutto il mondo, io credo e io spero, hanno udito la sghignazzata di Hitler
e Mussolini) Che verghégna!!
CHARLESTON. Mè, a dis Piròun, al’ò sèimper cherdû sól àl namm d’ùn bal c’aiò vést fer a la
televisiòun. Di saltèin alégher… divertèint… po’, quànd aiò savû c’a-ghéra stê un cl’aviva mazê ot-
o-dés persòuni, in Ciésa, che-agliéren lè, a la Massa, àm sun imaginê un brànch d’umàz grànd-e-
grós, incapuciê, cùn la fiàma in man. E invece, no. L’era un ragazèl, bèin vistî, tranquél… che po’
l’à tirê fóra e-anch carghê dô-o-tre volt, una rivoltèla sparànd cùn ‘na mira precisa! E po’ l’à détt
c’àl-l’aviva bele pensê e scrétt préma ed fer càl quèl lè. E quindi ànn-éra menga mat!
Proprio così, caro Piròun. L’altro aspetto importante di questo orribile delitto, l’è stê àl
vàdder che tótti èl persòuni ch-i-gàn avû mazê, chi ùn fiól, chi ùn fradèl, chi ùn familièr, da
cl’asasìn lè, iàn sfilê davanti a lò chl’éra lè: biànch… come imbalsamê in dàl sô vistî cièr. Cùn
l’espresiòun ed ‘na candéla sèinza stupèin.
Sé. Al’ò vést anca-mè, dice Piròun, a-la televisiòun. Àn s’è gnànch squasê, c’al brótt
bastèrd lè… quànd chi pover Cristiàn lè, bianch e négher, pasàndegh davanti, igh gìven che lór i-al
perdunèven…
Quasi incredibile, dico io, vedere assieme tanta violenza e tanta carità , non ti pare?
Piròun biascica un po’ poi sbotta: Beh… mè dèl bâl àn-n’in-còunt brisa. C’a vói bèin a
Pepa Francesco… t’àl sê. Però… perdunèr cùm’à fat lelór, … a cràd c’àn srévv brisa bòun ed
fèrel. Ecco, mè, piotòst, aiavrévv dmandê de pséregh dèr una bèla sfilza de spaviréd (bastonate)!
E…préma c’arivéss àl Giùdic … Àn-s-s